Prof. dr. Said Işık, die opmerkelijke bijdragen heeft geleverd op het gebied van aortachirurgie, heeft het geheim van zijn succes onthuld.
We weten hoe uitdagend medisch onderwijs is. Hoe gingen uw studentenjaren in dit vakgebied? Hoe heeft u uw werkdiscipline ontwikkeld?
Werkdiscipline is altijd en in elk vak cruciaal. Resultaten behalen zonder een geplande aanpak is bijna onmogelijk. Het plannen van taken en het organiseren van werkprocessen zijn de belangrijkste factoren die oplossingen vergemakkelijken. Hoe moeilijk een taak ook mag lijken, wanneer deze gepland is, kan deze geleidelijk worden volbracht en overwonnen.
Gedurende mijn opleidingsreis en daarna heb ik altijd het belang van georganiseerd werken en discipline benadrukt. Wetende dat het kennen van de taken die ik moet overwinnen de meest cruciale oplossing is, heb ik geprobeerd hiaten op te vullen door te studeren en cursussen te volgen. Ik blijf nog steeds enige training volgen.
Een van de gewoonten die ik sinds de lagere school heb behouden en een van de belangrijkste adviezen die ik aan mijn ontwikkelde vrienden geef, is het gebruik van een notitieboek. Ik weet niet hoeveel notitieboeken ik tot nu toe heb volgeschreven. Zelfs nu kan ik zeggen dat ik 10 notitieboeken in mijn kamer heb. Ik herinner me dat ongeveer 20 jaar geleden, tijdens mijn voorbereiding op het professoraat, ik bijna 50 notitieboeken had volgeschreven. Veel van mijn vrienden zijn universitair hoofddocent geworden door te studeren vanuit mijn notitieboeken. Mijn advies aan elke jonge persoon die ik ontmoet, en ook aan jou, is dit: Wen eraan om te schrijven, maak samenvattingen en heb altijd je eigen archief. Niet elke dag van een student is hetzelfde. Soms zijn er gouden uren, en soms zijn er andere uren. Het belangrijkste is om snel terug te keren naar de gouden uren zonder de slechte te verlengen.
Het is bekend dat chirurgen urenlang inzet tonen tijdens een operatie. U heeft jarenlange ervaring in zo’n uitdagend en belangrijk beroep. Zou u enkele van uw onvergetelijke herinneringen met ons willen delen?
Arts zijn is een veeleisend beroep. En chirurgie is een vakgebied dat serieuze opoffering vereist. Ik ben al ongeveer 36 jaar actief in de geneeskunde en 28 jaar in chirurgisch werk; ik heb duizenden herinneringen.
Vier jaar geleden belandde ik als gevolg van onrechtvaardigheden in de gevangenis. Na verloop van tijd werd ik vrijgelaten. De dag na mijn vrijlating uit de gevangenis ging ik ’s ochtends naar de universiteit. Tijdens die uren kreeg ik een oproep van het ziekenhuis, en ze vertelden me dat ze wachtten op een operatie. In feite had ik geen kennis van zo’n operatie. Ik ging dringend naar het ziekenhuis en onderging de operatie. De operatie was succesvol. Later hoorde ik dat de zoon van de patiënt de dag ervoor had gezegd: “Ik wou dat de professor ook deel uitmaakte van deze operatie.” Ik realiseerde me dat ik was vrijgelaten door het gebed van die zuivere ziel.
e weten dat uw familieleden artsen zijn. Welk advies zou u geven aan jongeren die dit beroep willen kiezen?
Ik ben getrouwd met een arts; ik raad het ook aan aan degenen die geen arts zijn. Je kunt tenminste sneller oplossingen vinden voor je gezondheidsproblemen! Mijn dochter is ook arts, dus de “kunst van de geneeskunde” wordt thuis driedubbel ervaren. Voor jongeren die overwegen het medische beroep in te gaan, kan ik dit advies geven: Het maakt niet uit welk beroep je kiest, je moet van het werk houden dat je doet; anders zul je er zelf en je collega’s niet van profiteren. Je kunt urenlang staan tijdens een operatie. Je nachten en dagen worden ononderscheidbaar, maar als je van je werk houdt, zul je nuttig zijn voor mensen. Als ze eenmaal “Dank je, dokter” zeggen, is de wereld van jou. Bediüzzaman Said Nursi beschrijft het medische beroep als zowel een wetenschap als een kunst die de namen van onze Heer weerspiegelt. Degenen die streven naar kunstenaarschap zouden deze kunst eerst moeten kiezen. Luister naar de stem van je geweten bij het kiezen van een beroep. Het geweten vertelt altijd de waarheid.
We weten ook dat u artikelen schrijft. U deelt uw kennis ook via schrijven. Hoe voelt dat?
Je zou kunnen zeggen dat het enigszins uit noodzaak is gebeurd. Ik krabbel al dingen neer sinds ik een kind was. Ik genoot al van schrijven. Mijn vrienden zeiden dat schrijven over een paar onderwerpen nuttig kon zijn. Het was niet gemakkelijk voor mij, maar ik deed mijn best om te leren schrijven, om te doen wat ik kon. Laat me een belangrijk punt benadrukken: Om 1 originele pagina te schrijven, moet je 100 pagina’s lezen. Als je zaken buiten je vakgebied wil bespreken, wordt onderzoek nog belangrijker. Tot slot wil ik benadrukken dat zonder nieuwsgierigheid, lezen, observatie, overpeinzing, discussie en gesprek over welk onderwerp dan ook, het niet mogelijk is om een stevig fundament en expertise in dat onderwerp op te bouwen.
