Zullen we kennismaken? Ik ben een cactus, je kunt me kortweg “cactus” noemen als je dat wilt. Mijn naam komt van het Griekse woord dat “stekelige plant” betekent. Je kent me misschien uit films. Ja, de eenzame, grote en stekelige plant uit de woestijnen.
We hebben meer dan 5000 soorten. Terwijl onze grootste exemplaren tot 15 meter hoog kunnen worden, zijn er ook kleine, schattige, bloeiende varianten die tafels decoreren. We zijn bestand tegen droogte; we leven meestal in woestijnen en plaatsen met warme klimaten. Onze wortels zijn erg lang en dik, en onze stekels zijn onze bladeren.
Samenwerking
Wees niet bang voor me vanwege mijn stekels. Ze beschermen me en bieden ook onderdak aan dieren zoals vogels die bij me toevlucht zoeken. Van een cactus houden betekent zijn stekels tolereren. Overigens kan ik goed overweg met dieren. Dieren zoals leguanen en konijnen die in de woestijn leven, vinden me wanneer ze dorst hebben. Sommige dieren, zoals vleermuizen, voeden zich met mijn bloemen en vruchten. Ondertussen spelen vleermuizen een rol bij de voortplanting van mijn soort door mijn stuifmeel naar andere cactussen te brengen. Zij, samen met de wind, zorgen voor deze gebeurtenis die bestuiving heet.
Waterbehoeften
Onze Schepper heeft ons bestand gemaakt tegen droogte. Om waterverlies te minimaliseren, zijn onze bladeren als stekels ontworpen. Omdat onze stekels niet verdampen zoals bladeren, is ons waterverlies minimaal.
Regen is erg zeldzaam in de woestijn. Daarom halen we ons water uit dauwdruppels, vocht in de lucht en de grond. Op mistige dagen vormen zich soms dauwdruppels op ons. We openen de poriën aan de basis van onze stekels om het water binnen te absorberen. Ook zijn onze wortels erg lang om water uit de grond op te nemen. Onze wortels, die tot 18 meter kunnen uitstrekken, kunnen waterbehoeften uit een breed gebied dekken.
Cactusvrucht
Veel mensen weten het niet, maar sommige van onze grotere soorten hebben een vrucht die bekend staat als “prickly pear” of “cactusvijg.” De vruchten, ter grootte van een ei, zijn flauw, maar ze zijn rijk aan vitamine C, wat de lichaamsweerstand verhoogt en kracht en vitaliteit geeft. De stekelige en hardschalige vruchten zijn geel en roze. Er wordt ook gezegd dat onze vrucht, die andere vitamines bevat, het spijsverteringsstelsel kalmeert, de stoelgang reguleert en constipatie verlicht. Eet ze niet zonder de stekels en schil te verwijderen!
Voeding
Nu zal ik je over een heel interessant kenmerk van ons vertellen.
Zoals je weet, omvat het voedingsproces voor planten het gebruik van koolstofdioxide uit de lucht, water uit de grond en zonlicht om de benodigde energie te produceren (fotosynthese). Tijdens dit proces openen poriën en verdampt een deel van het water in de bladeren in de lucht. De plant neemt dan meer water uit de grond op via zijn wortels. Echter, als we onze poriën overdag zouden openen, wanneer de hitte het meest intens is, zouden we sterven door waterverlies. Daarom slaan we het gas dat nodig is voor fotosynthese ‘s nachts op, wanneer de lucht koeler is. Overdag, met de hulp van zonlicht, voorziet onze Heer ons van ons onderhoud, en we blijven leven. Ondertussen geven we zuurstof aan de lucht, wat van vitaal belang is voor jou.
Onze Heer geeft elk wezen de eigenschappen die het nodig heeft, inclusief ons met dit kenmerk.
Geduld en Zuinigheid
Als het een paar maanden niet regent, raken mensen in paniek, denkend dat ze zonder water komen te zitten. Wanneer waterniveaus in dammen afnemen en rivieren opdrogen, herinneren mensen zich de waarde van water en beginnen ze te bezuinigen. Echter, een hadith luidt als volgt: “Abdullah ibn Amr verhaalde: ‘Op een dag nam Sa’d (ibn Abu Waqqas) een wassing terwijl de Boodschapper van God (vrede en zegeningen zij met hem) toevallig voorbij kwam. ‘Wat is deze verspilling?’ vroeg hij. Sa’d vroeg, ‘Is er ook verspilling in ablution?’ De Boodschapper van God antwoordde, ‘Ja, zelfs als je bij een stromende rivier bent.’”[1]
Sommige van onze kenmerken zijn ons geschonken om als voorbeeld te dienen voor mensen. Soms regent het bijvoorbeeld maandenlang niet in de woestijn. We zijn geduldig en gebruiken het opgeslagen water op een economische manier met een speciale functie die onze Heer ons heeft gegeven. Tijdens mistige periodes, ‘s nachts, verspillen we geen enkele dauwdruppel die op ons accumuleert; we absorberen het. De locaties van de poriën aan de wortels van onze stekels zijn dienovereenkomstig gecreëerd.
Tot slot is er een stedelijke mythe over ons. We zouden nuttig zijn tegen straling! Als we zo’n kenmerk hadden, had ik je dat wel verteld, toch?
[1] Ibn Majah, Taharah, 48.
