Sonsuzluk bestesi çalıyor her yanda,
Yekpare bir sevgiyle her bir mânâda,
Ölümsüzlük iksiri yudumlamış insan,
İşte şimdi sonsuzluk yolculuğunda.
İdrak üstü bir hâl var üstümüzde,
Uhrevî bir güzel ışık hüzmesinde,
Azrail şimdi en güzel şekilde,
Kulun son anı işte bu yolculuğunda.
Hislerde hem ızdırap, hem ilham var,
Söylediği her nağmede imandan goncalar akar,
Yalnız kaldığında yüreğindeki inkisarlar,
Hakk’a giden o nurlu dimağlarda.
Gül’e aşık bir bülbül,
Şimdilerde hiç olmadığı kadar hürdür.
Rabbi Rahîmine kavuşunca,
En sevgiliyi, o güzel Gül’ü görür.
Gül’ün ardından hicran duyan bülbül,
Bülbülün ardında yetim kalmış bir grup gonca güldür,
Bülbülün hülyalarında bir gün,
Gonca güller olur, bahar günü; lale, gül, sümbül.
