Yazar: Suat
Bir yiğit vardı
Âsude gecede, ruhunun ufkuna vardı
Bir yiğit vardı
Gül devrinden her ân menfezler aralardı
Bir yiğit vardı
Bir de gaye-i hayali,
Artık ona tahta kulübesi dardı. Bir yiğit vardı
Bağrındaki ızdırabı, ona yegâne dermandı! Göz yaşları her dem ceyhûn,
Sinesi, ilhâmi meltemlerle hüşyâr idi
Bir yiğit vardı
Felaketler, helaketler asrının ümidi, Âhir zamanın susadığı idi
Bir yiğit vardı… Bir yiğit
Şehadet şerbetiyle,
Cennet-i Firdevslere arz-ı didar etti!
