18 yaşından küçük kişilerin özel hakları vardır. (Çocuk Haklarına Dair Sözleşme, 1. Madde). Birleşmiş Milletler, 1989’da “Çocuk Haklarına Dair Sözleşme”yi benimsedi ve neredeyse dünyadaki bütün ülkeler bu sözleşmeyi kabul etti. (En çok ülkenin kabul ettiği insan hakları belgesi bu metindir.) Bu sözleşme, yetişkinlere ve hükümetlere de bazı sorumluluklar getirmiştir. Şimdi bu yükümlülüklerden “ayrımcılık yasağı” üzerinde duralım.
Ayrımcılık yasağı, bütün çocukların eşit haklara sahip olduğu anlamına gelir. Dil, din, ırk, cinsiyet ve sosyal statü dikkate alınmadan bütün çocuklar bu haklara sahiptir.
Çocuklara tanınan hakların tamamı; azınlık gruplara mensup çocuklar, dezavantajlı çocuklar, engelli çocuklar, ıslahevi veya bakım kurumlarındaki çocuklar, ülke vatandaşı olmayan çocuklar da dâhil olmak üzere bütün çocuklar için geçerlidir.
Savaş, yoksulluk, ırkçılık gibi sebeplerle dünyanın bazı yerlerinde ayrımcılığa maruz kalan çocukların olduğunu biliyoruz. Peki bu durumu değiştirmek için bir şeyler yapabilir miyiz? Herkesi sadece “insan” olduğu için değerli görmek, belki de bu hastalığı tedavi etmede ilk adımdır, ne dersin?
