Baban, Efendimizin azatlı kölesi,
Validen, Efendimizin dadısı,
Sen ise “Hibbü Resûlillâh” (Resûlullah’ın sevdiği kişi)
Ne güzel bir aile, ne güzel bir evlat!
Peygamber ocağının terbiyesinde yetişen
Üsame tam da ismine layık biri
Tıpkı büyükleri gibi, parlak bir yıldız misali
Tam Efendimizin söylediği gibi
Babanın şehitliğine şahitlik ettin, ama durdurmadı bu seni
Allah rızası için canla başla hizmet etmeyi
Katılabilmiştin Veda Hutbesine
Nasip olmuştu sana büyük bir vazife
Yüce Dostuna kavuşunca Efendimiz
Hazreti Ali ile birlikte
Yıkadın O’nun mübarek bedenini
Durdurmuyordu hiçbir şey seni
Ne babanın ne de Resûl-i Ekrem’in defni
Buluyordun yine bir yol
Allah rızası adına hizmet etmek için
Yapıyordun hakkıyla elinden geleni
Dört büyük halife
Hazreti Ebu Bekir, Ömer, Osman ve Ali (radıyallâhu anhüm)
Hepsinin gözü üzerindeydi senin
Zira severdi Efendimiz seni
Sonuçta sevdiklerinin sevdiğiydin sen.
