Dalıp da kâinatın taklit edilmesi imkânsız güzelliğine
Görünce güneşi kucaklayan deryalar
Gömüldüm mukaddes bir sessizliğe
Derinden derine bir haşyet var içimde
Ol deyince olduran Sonsuz Kudret
Kara topraktan çıkan rengarenk çiçekler ve bahar
Güneş tam karanlıktan doğar
İşte o anda sardı bedenimi sonsuz bir huzur
Hissettim engin bir merhamet
Bu bir aşk, bu bir umut
Gömdüm bu aşkı çöl kalbime
Sakladım en kuru yerinde
Döndü virane gönlüm bir çiçek bahçesine
Yolcuydum artık bu aşkın peşinde
Düşündükçe O’nu, anlıyorum
İnceliği yaratan bilir her şeyi de
Affet beni de
Mahcubum her hareketimde
Ama umut yeşeriyor mahzun kalbimde
Tefekkürname
