Buzdan bir buketti kalbim
Yokluğunun alevinde
Ölümdü sensizliğimin adı
Eridim… Yenildim…
Gözyaşlarımla yeşerdim
Nevbahar müjdesiydi gelişin
Varlığındı dirilişim
Renklendim… Meyvelendim…
Lâkin artık
Ne ben eski bendim
Ne sen gittiğin gibi geldin
Eksildim, ama yenilendim
Ve ben en çok,
Yokluğunda kokunla yetinmeyi sevdim…
